حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، زمین شاهد یکی از عظیمترین رویدادهای انقراض در تاریخ خود بود. این رویداد که به انقراض بزرگ پرمین-تریاس معروف است، باعث نابودی بخش عمدهای از گونههای جانوری شد. اما در کنار این فاجعه، تغییرات گستردهای در آبوهوا و پوشش گیاهی نیز رخ داد که اکنون دانشمندان به بررسی آن پرداختهاند تا درک بهتری از تغییرات اقلیمی گذشته و پیامدهای احتمالی تغییرات آبوهوایی امروز داشته باشند.
به گزارش ایسنا، در اواخر دوره پرمین، فورانهای عظیم آتشفشانی در منطقهای که امروزه به نام تلههای سیبری شناخته میشود، مقدار بیسابقهای دیاکسیدکربن را وارد جو کرد. این حجم عظیم گازهای گلخانهای موجب افزایش دمای جهانی شد و تعادل اقلیمی زمین را بر هم زد. این تغییرات منجر به کاهش اکسیژن اقیانوسها، از بین رفتن زیستگاههای بسیار و در نهایت انقراض شدید گونههای جانوری و دریایی شد. بررسی این دوره تاریخی میتواند به ما در درک بهتر تأثیرات انتشار دیاکسیدکربن در عصر حاضر کمک کند.
محققان دانشگاه ژنو، به سرپرستی دکتر مائورا برونتی، پژوهشی را انجام دادهاند که نشان میدهد چگونه تغییرات آبوهوایی در این دوره زمین را متحول کرده است. آنها با استفاده از مدلهای اقلیمی و دادههای مربوط به فسیلهای گیاهی، این تغییرات را مورد بررسی قرار دادند. پژوهش آنها نشان میدهد که افزایش ۱۰ درجهای دمای زمین پس از این رویداد، موجب تغییرات اساسی در پوشش گیاهی شده است.
روش تحقیق این پژوهش بر اساس مطالعه فسیلهای گیاهی و مقایسه آنها با مدلهای شبیهسازیشده آبوهوایی بوده است. دانشمندان برای بررسی تغییرات اقلیمی، دادههای مربوط به پوشش گیاهی مناطق مختلف زمین را در دوران پرمین و تریاس تجزیهوتحلیل کرده و آنها را به شش زیستبوم اصلی تقسیمبندی کردهاند. سپس تغییرات این زیستبومها را در طول زمان دنبال کردهاند تا تأثیر افزایش دما بر تنوع گیاهی را مشخص کنند.